UZ BLAGOSLOV DRŽAVE: Kako je Šarićev kum obezbijedio 200.000 eura za bjekstvo

Optuženi za pranje kokainskog novca Bojan Stanojković prodao je svoje vrijedne nekretnine u kotorskom naselju Strp dok je bio u bjekstvu i pod istragom srpskog tužilaštva za šverc droge.

Radi se o kući (vikendici) i dvorištu od ukupno 690 kvadrata, koje je prodao za 200.000 eura 7. marta 2011. godine. Kupac tih nekretnina bio je Beograđanin Goran Karadžić, koji se prema policijskim podacima povezuje sa sugrađaninom Dragoslavom Kosmajcem, za kojeg je predsjednik i premijer Srbije Aleksandar Vučić rekao da je najveći tamošnji narkodiler.

Iako se Stanojković godinama dovodio u vezu sa grupom osuđenog narko bosa Darka Šarića njegova imovina u Crnoj Gori nikada nije bila pod zabranom prometa.

Upućeni kažu da je prodajom uspio da preduhitri državne organe u mogućoj zapljeni njegove navodno nezakonito stečene imovine, ali i da je tako najvjerovatnije obezbijedio novac za dugogodišnje skrivanje od bezbjednosnih organa.

Protiv Stanojkovića, za kojeg je Darko Šarić rekao da je kum njegovog brata Duška, u Srbiji se trenutno vodi postupak pred sudom zbog sumnje da je prao novac te narko grupe.

On je bio optužen i da je jedan od ključnih organizatora šverca kokaina iz Južne Amerike u Evropu. Tužilaštvo, ipak, nije našlo dovoljno dokaza, tako da je oslobođen te optužbe. Godinama je bio u bjekstvu i na potjernici Interpola. Skrivanje je prekinuo u septembru 2015. godine kada se po prvi put pojavio u srpskom Specijalnom sudu i dao izjavu da nije kriv i da tvrdnje tužilaštva nisu tačne.

Mreža za istraživanje organizovanog kriminala i korupcije – Lupa došla je do podatka da je Stanojković 1. juna 2001. godine od sada pokojnog Baranina Slavka Pekovića za 150.000 tadašnjih njemačkih maraka kupio kuću (vikendicu) i dvorište u naselju Strp.

Iako je Baranin kuću Šarićevom kumu prodao 2001. godine, ona nikada nije uknjižena na novog vlasnika.

Peković se u katastru vodio kao njen vlasnik sve do 2011. godine.

Kotorska advokatica Radojka Popović te godine podnijela je zahtjev u ime Gorana Karadžića da se upiše kao novi vlasnik tih nekretnina.

Prilikom potpisivanja ugovora sa Karadžićem, Stanojkovića je zastupao Veselin Pavićević.

Katastar je rješenjem od 14. aprila 2011. godine odbio taj zahtjev navodeći da Šarićev kum nikada nije bio uknjižen kao vlasnik. Ipak, 17. avgusta iste godine katastar donosi novo rješenje i upisuje Karadžiću svojinu.

Nepuna dva mjeseca kasnije srpsko tužilaštvo je podiglo četvrtu optužnicu za šverc kokaina Šarićeve grupe u kojoj se nalazio i Bojan Stanojković, kao istaknuti član te grupe.

Iako je formalni vlasnik kuće i imanja u Strpu i sada Karadžić, operativni podaci policije govore da je njen neformalni dugogodišnji vlasnik zapravo Dragoslav Kosmajac.

Novinari Lupe posjetili su naselje Strp, gdje su razgovarali sa komšijama koji tvrde da je sporna kuća i imanje vlasništvo Kosmajca i da nisu znali da je formalni vlasnik neko drugi.

“Kosmajac je naš komšija. Godinama je svako ljeto sa porodicom dolazio u tu kuću. Često smo tu mogli da vidimo skupe glisere i jahte, kako dolaze. Od kada je otišao iz Crne Gore 2014. godine ovdje se nije vraćao”, kazala je jedna od komšinica Kosmajca, koja je željela ostati anonimna.

U junu 2014. godine Aleksandar Vučić je na preskonferenciji upriličenoj zbog smjena čelnika policije nazvao Kosmajca najvećim dilerom droge, “čije ime niko ne smije da saopšti jer ga se svi plaše”.

Ubrzo nakon te izjave Kosmajac je iz Srbije pobjegao u Crnu Goru, preciznije u kotorsko naselje Strp.

Brojni mediji su tada, pozivajući se na izvore iz policije, izviještavali da Kosmajac u tom naselju posjeduje kuću, u koju dolazi svako ljeto sa porodicom.

Ubica Pekovića se ne zna više od pola godine

Katastarska dokumenta pokazuju da je 26. oktobra 2000. godine za 250.000 tadašnjih njemačkih maraka spornu kuću i dvorište u Strpu kupio sada pokojni Baranin Slavko Peković.

Peković je tragično izgubio život ispred svoje porodične kuće u naselju Šušanj u septembru 2016. godine, kada je nepoznati egzekutor ispalio u njega nekoliko metaka, dok je parkirao svoj motocikl.

Brojni mediji u zemlji i inostranstvu su tada, pozivajući se na nezvanične izvore iz policije, prenijeli da Peković, koji je u gradu bio poznat kao motociklista, u policijskoj evidenciji nije bio vođen kao bezbjednosno interesantno lice (BIL), povezano sa kriminalom.

Iz porodice Peković nisu željeli da komentarišu detalje o nepokretnoj imovini u Strpu, ali ni o istrazi o ubistvu.

Sa druge strane, predstavnici Uprave policije ni nakon više od pola godine nisu rasvijetlili ubistvo Baranina.

“Službenici Sektora kriminalističke policije zajedno sa službenicima Centra bezbjednosti Bar kao i u sadejstvu sa drugim organizacionim jedinicama Uprave policije, a po nalogu nadležnog državnog tužioca, preduzimaju aktivnosti u cilju rasvjetljavanja krivičnog djela ubistvo za koje ste pokazali interesovanje. Prema informacijama kojim raspolažemo u planiranju izvršenju ovog krivičnog djela prisutan je element organizovanosti. U konkretnom predmetu izviđajnim mjerama i radnjama rukovodi državni tužilac u Višem državnom tužilaštvu u Podgorici i s obzirom da je istraga u toku nismo u mogućnosti dati više informacija”, odgovorili su iz policije za Lupu.

Kupio parcelu, ali se nije uknjižio kao vlasnik

Kosmajac je u martu 2005. godine od braće Miroslava i Bogdana Bilafera u mjestu Strp kupio manju parcelu od 35 kvadrata za 1.750 eura.

Ta parcela nalazi se odmah uz kuću, koja je tada bila u vlasništvu Stanojkovića. U kupoprodajnom ugovoru piše da je kvadrat platio po 50 eura. Beograđanin se do danas iz nepoznatog razloga nije uknjižio u katastru kao vlasnik te nekretnine. Evidentiran je samo teret postojanja kupoprodajnog ugovora iz 2005. godine. U katastru se može vidjeti da na toj parceli pravo korišćenja ima Miodrag Bilafer, svojina nije upisana.

U posao sa drogom uveo Šarića i Jocu Amsterdama?

Mediji su Kosmajca povezivali i sa narko kartelom ubijenog kolumbijskog kralja kokaina Pabla Eskobara.  Navodno je on bio jedini sa ovih prostora koja je bio u kući Eskobara, gdje su se ugovarali poslovi prodaje droge. U policijskoj “Bije­loj knji­zi” iz 2001. go­di­ne vođen je kao je­dan od naj­većih tr­go­va­ca dro­gom na pod­ruč­ju Sr­bi­je i za­padne Evro­pe.

Od de­ve­de­se­tih go­di­na spe­ku­liše se da je reč o oso­bi bez ko­je se ni­ko sa ovih pro­sto­ra ne mo­že uklju­či­ti u šverc nar­ko­ti­ka. Na­vod­no, upra­vo je on u po­sao uveo Sre­te­na Jo­cića, zva­nog Jo­ca Am­ster­dam i Dar­ka Ša­rića.

Max Prestige posluje nesmetano, do Stanojkovića se ne može

Stanojković u Crnoj Gori posjeduje aktivnu firmu „Max prestige“ uskopu koje nesmetano godinama posluje hotel „Max prestige“ u Budvi. Novinari su pokušali da dođu do kontakta Stanojkovića, pozivom na broj recepcije njegovog hotela, međutim ženska osoba koja se javila na poziv je tvrdila da ne zna ko je Stanojković. Nije željela da dostavi ni kontakt menadžera hotela, a ni da se predstavi.

„Ne mogu vam pomoći. Ne znam ko je Bojan Stanojković“, kratko je kazala.

Autori: Vladimir Otašević i Stanko Radulović